Over ons
Mushin no Ryu, opgericht in 2018, is een project dat is opgericht op initiatief van drie vrienden die samen vechtsporten hebben gestudeerd. Hun doel: de overdracht voortzetten van een kunst waar ze van houden, via een dimensie van emancipatie en verheffing. Het gaat zowel om de bestendiging van een methode als om de constructie van een blijvende groep waarbinnen de leden kunnen floreren dankzij hun individualiteit en tegelijkertijd de collectieve emulatie versterken.
Het Mushin no Ryu-team begon zijn training in de jaren 2007-2009 binnen de Taiaki dojo en de Franse AIRBJ. Ruim vijf jaar lang hebben zij daar hun theoretische basis gelegd en hun onderwijsinstinct kunnen ontwikkelen. Er volgde een periode van drie jaar waarin ze hun leerproces voortzetten door elke beweging, elke situatie te ontleden. Dit krijgsarcheologische werk werd buiten het kader van een dojo dagelijks in de open lucht uitgevoerd, ongeacht de omstandigheden.
Het Mushin no Ryu-team voltooide dit onderzoek met wat kan worden beschouwd als een moderne Musha shugyo. Drie jaar lang reisden ze door België en Frankrijk, op zoek naar hun kennis van Katori met andere disciplines en andere trends. Deze confrontatie moest los worden gezien van oorlogszuchtige bedoelingen. Het moest worden opgevat als een terugkeer uit het veld, een lus van vallen en opstaan, gericht op het begeleiden van onderzoek en het verfijnen van het onderzoek.
In 2018 besloten de drie vrienden, tevreden over het pad dat ze waren ingeslagen maar zich bewust van de weg die ze nog moesten afleggen, een structuur te creëren die bevorderlijk was voor het lesgeven. Door te zenden kunt u uw zekerheden onder ogen zien en tegelijkertijd uw begrip verstevigen. De uitdaging was om alles wat er drie jaar lang in was verwerkt opnieuw te ontleden. Mushin no Ryu werd geboren.
De naam komt van twee elementen: Mushin en Ryu. Mushin vertegenwoordigt een gemoedstoestand die losstaat van een fixatie van gedachten of emoties. Het stelt ons dus in staat een open geest te behouden, vrij van parasitaire elementen, en snel het complex te omvatten. Ryu wijst naar de school. Deze keuze is niet triviaal. Via onze bijeenkomsten ontvingen we een methode in zijn context en zijn historische verband. We willen het doorgeven, naast ons vermogen om een etherische of dogmatische techniek in twijfel te trekken. Mushin no Ryu wil daarom de incarnatie van een kunst bevorderen door middel van actievermogen en kritische zin.
In 2019 werd de eerste dojo geopend in Louvain-la-Neuve. In 2020 volgde al snel een aanvullende cursus voor UCLouvain-studenten, en in 2022 door een tweede dojo in Namen. Conform de kernwaarden van de Katori-school is iedereen welkom om te trainen, ongeacht hun achtergrond. Hoewel de samenwerking met twee universiteiten wonderwel aansluit bij de onderzoeksdynamiek, is de Mushin no Ryu blij een hele reeks achtergronden onder haar leden te mogen tellen die prachtig samengaan. Deze diversiteit verrijkt de uitwisselingen op en buiten de tatami.
In 2023 voegen vijf leden van Mushin no Ryu zich bij de Belgische delegatie die is uitgenodigd om vechtsporten voor te stellen aan het keizerlijke hof van Japan. Onder leiding van de Japanse vzw presenteerde de groep hun werk in Katori Shinto Ryu in Kyoto, in de Butokuden. De ervaring verdiepte het begrip van de stand van zaken op het gebied van vechtsporten over de hele wereld en bood een geweldig perspectief voor langetermijndenken.
Het aantal bijeenkomsten neemt toe en elke dag brengen de meest interessante ontdekkingen en discussies met zich mee. Wij zullen blij zijn u tot hen te mogen rekenen!
Start opleiding voor senior instructeurs in Katori Shinto Ryu
Musha shugyo
2018
Oprichting van Mushin no Ryu
Opening van de eerste dojo in Louvain-la-Neuve
Opening van een extra cursus voor UCLouvain-studenten
Opening van de tweede dojo in Namen, in samenwerking met UNamur
Presentatie in Kyoto binnen de Belgische delegatie uitgenodigd door het Keizerlijk Hof van Japan
Jarenlange krijgservaring
Dojos
Instructeurs
Leden
Een methode
Onze werkwijze bestaat uit het combineren van het behoud van ons traditionele technische erfgoed met de groeiende behoefte om de werkelijke efficiëntie ervan te behouden. Daarom lijkt de behoefte aan contextualisering voor ons essentieel bij de ontwikkeling van een onderwijsbenadering die evenveel belang hecht aan de getrouwe overdracht van kennis als aan de vrijheid om deze te laten evolueren.
Vanaf dat moment onderstrepen we de voortgang van onze studenten rond drie verschillende didactische ‘tijden’, waarvan de progressieve ontwikkeling een adaptieve en flexibele technische evolutie garandeert, waar personificatie en standaardisatie verweven zijn rond de ontwikkeling van echte krijgskennis:
1. Omote (表): Deze eerste leerperiode is ook de langste, de meest essentiële en uiteraard ook de meest formele. Tijdens deze kritische onderwijsfase wordt de praktijkbeoefenaar geconfronteerd met een veeleisend technisch erfgoed waarin herhaling en theorie de sleutelwoorden zijn. Het onderwijs van kajo, kamae, maar ook de waarden en geschiedenis van onze school vindt plaats tijdens deze overdrachtsperiode.
2. Ura (裏): Deze tweede fase heeft tot doel de eerder verworven formele kennis aan te scherpen en aan te passen, waardoor de beoefenaar zijn techniek opnieuw kan contextualiseren door middel van een meer pragmatische krijgslogica. Als deze fase echter een grotere technische flexibiliteit biedt, vereist de opkomst van de werkelijkheid ook een zorgvuldiger gebruik van het lichaam en eerder gevestigde kennis.
3. Bunkai (分解): De laatste fase van onze leermethode, deze laatste educatieve fase richt zich op het vermogen van de beoefenaar om zijn krijgsvaardigheden aan te passen en te transformeren in contact met een voortdurend veranderende omgeving. Gekenmerkt door een acute zorg om de individuele veerkracht te wekken, markeert deze laatste graad het hoogste doel van ons onderwijsproces, waarbij de techniek maximaal begrip vereist om haar volledige dodelijke potentieel te kunnen verwezenlijken.
Een groep
De groep is waarschijnlijk het belangrijkste element van een dojo. Zeker vanwege de werksfeer, maar ook omdat de omvang en samenstelling ervan afhangen van de wijze waarop een onderwijs in zijn geheel kan worden geïntegreerd.
We streven ernaar een groep op te bouwen met een familiale sfeer die uitwisseling en wederzijdse hulp bevordert, zowel binnen als buiten de cursus. Als de instructeurs de rol spelen van garant voor de overdracht, zijn het de studenten die de levende herinnering aan de lessen worden en emulatie in de praktijk mogelijk maken.
Onze werkwijze kent drie studieperiodes: omote - ura - buntai. Binnen een dojo is het passend om een ruimte in te richten die deze tijden kan mobiliseren. De groep wordt daarom in zekere zin het kanaal waardoor een bepaalde ruimte-tijd kan worden omvat en onderzocht.
1. Als omote (表) de tijd van formalisatie is, is de groep die daar het beste mee overeenkomt die van alle leden van de dojo. Het leren van de basisbeginselen moet tegelijkertijd aan zoveel mogelijk mensen worden uitgebreid om de standaardisatie van het proces te garanderen. Het gebruik van de massa wordt hier gezien als een positieve manier om een gemeenschappelijke taal bij te brengen. Het is tijd om de toonladders allemaal samen op dezelfde manier te herhalen.
2. Als ura (裏) de tijd van recontextualisering is, is de groep die daar het beste mee overeenkomt die van een beperkt aantal dojo-leden. Het is onder de structuur van een werkgroep dat de gedeelde context kan worden vrijgegeven, klaar om de geformaliseerde techniek te confronteren met de kenmerken van de werkelijkheid. De rol van instructeurs is om beoefenaars te begeleiden bij het begrijpen van een raamwerk, door feedback te stimuleren. Het is tijd om de partituur te ontcijferen en het tempo te bepalen.
3. Als Buntai (分解) de tijd van aanpassing en transformatie is, is de groep die daar het beste mee overeenkomt het individuele niveau. Aan zijn lot overgelaten, leert de student de bijzonderheden van zijn lichaam en geest te assimileren om de vorm en de context ervan te overstijgen. De rol van instructeurs is om een uitwisseling van ziel tot ziel aan te bieden, van het ene individu naar het andere, door hun sterke en zwakke punten te identificeren om hen te helpen volwassen te worden. Het is tijd voor compositie.
In dit paradigma wordt de groep een reeks concentrische cirkels die gelijktijdig evolueren naar een gemeenschappelijk doel: de totale integratie van lesgeven in een gezonde en verenigde sfeer. De route is lang en is gemakkelijker te navigeren als je goed omringd bent. Kortom, het is onze taak om u de muziek te laten horen.
Het team
François-Guillaume Nihoul
Oprichter en LLN-instructeur
François-Guillaume Nihoul, een jonge 32-jarige filosoof, werkt als onderzoeker op het departement managementwetenschappen en innovatie aan de Université de Namur, waar hij een doctoraatsproefschrift nastreeft.
François-Guillaume deelt zijn liefde voor ruimteverkenning met zijn passie voor krijgstraditie en is overtuigd van de centrale rol die wordt gespeeld door de contextualisering van kennis, evenals van het belang van betekenis en technisch pragmatisme bij de overdracht. In deze voortdurende zoektocht naar waarheid en perfectie lijkt de terugkeer naar het lichaam hem dan ook een reële noodzaak. Alleen de discipline van het gebaar en het werkelijke gebruik ervan lijkt ons definitief te kunnen bevrijden van de mystiek die voortvloeit uit de hyperintellectualisering van de moderne krijgskunsten en hun talrijke ‘rituele gevechten’.
Edouard Xia
Oprichter en LLN-instructeur
Edouard Xia, een 27-jarige jurist en politicoloog, werkt als onderzoeker op de afdeling internationale betrekkingen van de Université catholique de Louvain, waar hij bezig is met een doctoraatsproefschrift.
Edouard is toegewijd aan transmissie en houdt van openhartig delen op de tatami. Hij waardeert vooral de uitwisseling van kennis. Zijn zoektocht naar een intiem begrip van kunst brengt hem ertoe het krijgspad te bewandelen op zoek naar uitmuntendheid. Vanuit dit perspectief lijken discipline en structuur voor hem essentieel om de subtiliteiten en complexiteiten van het omgaan met wapens correct te kunnen benaderen. In feite lijken de nauwkeurigheid en precisie van het gebaar de leidraad te zijn voor de integratie van zowel de grote grondbeginselen als de technische leringen.
Adrien Manderlier
Oprichter
Adrien Manderlier, een 33-jarige specialist in fysische geneeskunde en revalidatie, oefent als specialist in het universitair ziekenhuis van Vaud in Lausanne, Zwitserland.
Nadat hij in 2004 met zijn beoefening van Katori Shintô Ryu was begonnen, kende hij een aantal leraren voordat hij samen met Edouard en François-Guillaume Mushin no Ryu oprichtte. Ervan overtuigd dat er geen plaats is voor geweld in de gevechtskunsten, concentreerde hij zijn beoefening op uitwisseling. Kajo, beoefend in paren, opent een bevoorrechte interpersoonlijke dimensie waarin iedereen zich veel verder dan woorden kan uitdrukken. Hard werken schept sterke banden en alleen een groot vertrouwen in zijn/haar partner zorgt ervoor dat een budoka het beste van zichzelf kan uiten. De aldus verfijnde en welwillende krijgskunst stelt ons in staat verder te gaan dan de oorlogszuchtige aard ervan en er een kunst van samenleven van te maken.
Arnaud Ilbert
Namen-instructeur
Arnaud Ilbert, een 32-jarige leraar, werkt als leraar Frans en Geschiedenis in het secundair onderwijs (5e-6e leerjaar). Hij is de oprichter van de vereniging Yoroi Sento – Wallonië Bugeikan, een krijgsuitwisselingsgroep rond de praktijk van Japanse wapenuitrusting.
Arnaud is al vijftien jaar fan van vechtsporten en geïnteresseerd in de studie van vele vormen van schermen. Zijn aantrekkingskracht tot de geschiedenis en de materiële context van de ontwikkeling van krijgstradities zet hem ertoe aan de oorsprong van de theoretische en technische dogma’s van de stijlen die hij beoefent in twijfel te trekken. Dit historisch onderzoek leidde hem naar Katori Shintô Ryu, naast zijn beoefening van andere iaidoscholen (ZNKR-iaï, Muso Shinden Ryu), kendo en middeleeuwse Europese schermen (13e en 15e eeuw). Omdat technisch onderzoek en krijgswetenschap de kern vormen van zijn praktijk, stelt hij experimenteren en het delen van informatie op de voorgrond.